برسی ژنوتیپ ویروس هپاتیت c در افراد آلوده توام به hiv و hcv

مقدمه و هدف پژوهش: عفونت هپاتیت c معضل بهداشتی مهمی در سراسر دنیا می باشد و در سراسر دنیا بطور شایع رخ می دهد. فراوانی عفونت توام hcv و hiv در افراد معتاد تزریقی بالا بوده و بین 10 تا 50% در مناطق مختلف جغرافیائی متغیر است. سیر پیشرفت بیماری به سمت سیروز در بیماران عفونت توامhiv/hcv بیشتر از بیماران مبتلا به عفونت تنهای hcv است و در ضمن پاسخ به درمان در بیماران مبتلا به عفونت توام hiv/hcv کمتر می باشد. از عوامل مهم در اتخاذ دوره و میزان داروی مصرفی ژنوتیپ hcv می باشد. تقسیم بندی واریانت های hcv به 6 ژنوتیپ بر اساس روش های آنالیز خویشاوندی سکانس کامل ژنوم و یا نواحی core/e1 و ns5b صورت می پذیرد. قصد این پژوهش در بررسی فراوانی ژنوتیپ ویروس هپاتیت c در بیماران مبتلا به عفونت توام hiv/hcv مراجعه کننده به بیمارستان مسیح دانشوری بوده است. مواد و روش: با مراجعه به آرشیو مرکز تحقیقات ویروس شناسی بیمارستان مسیح دانشوری، نمونه بالینی پلاسمای بیماران مورد نظر انتخاب و ژنوتیپ ویروس با روش سکانس ترادف ژنومی در نواحی ژنی ns5b/core در نواحی پیشنهادی توسط کمیته بین المللی hcv صورت پذیرفت. نتایج: تعداد 36 نمونه پلاسما طی سال های 1385 الی 1389 جهت ورود به این مطالعه وارد شدند. بررسی خویشاوند شناسی ترادف ژنومی نمونه ها دال بر اکثریت زیرتیپ های 1a (20 مورد، 51%) و 3a ( 13 مورد، 33%) بود که به دنبال آن زیرتیپ 1b (5 مورد ، 13%) و یک مورد بعنوان زیر تیپ جدید نیز شناسائی شدند. کنکاش: ترکیب ژنوتیپ و زیر تیپ های بدست آمده مشابه سایر مطالعات انجام شده در ایران می باشد و با فراوانی و نوع ژنوتیپ ویروس با کشور های همسایه و خاورمیانه متفاوت می باشد و مشابه کشور های اروپائی و آمریکا است. انجام مطالعات غربالگری وسیع تر در بررسی بیشتر زیرتیپ نادر پیدا شده و منحصر به ایران و بررسی جنبه های بالینی مربوطه ضروری به نظر می رسد.